عادل فردوسي‌پور: من و علي دايي؟ چه قياسي!؟

به گزارش مجله آنلاين ، گزيده مصاحبه عادل فردوسي پور با ويژه نامه نوروزي روزنامه مشرق تو ميتواني بخواني:

-به نظر من علي دايي يكي از برجسته ترين چهره هايي است كه در كشور ما بزرگ شده و به جايگاه شايسته خود رسيده است. البته اين توصيف فقط شامل شخصيت ورزشي علي دايي نيست. ورزشي و غير ورزشي ، وي چهره برجسته اي در ايران است.

-هنگامي كه در سال 1371 وارد دانشگاه شدم ، علي دايي آخرين سال متالورژي در دانشگاه شريف بود. از آن زمان به بعد ، من علي دايي را ملاقات كردم. بعد رفتم بازي او را ببينم. فكر مي كنم او تازه به تيم تاكسي مي پيوست. آنچه در مورد او جالب بود اين بود كه او همزمان با شور و اشتياق و علاقه عجيبي فوتبال بازي مي كرد. اين خصوصيات براي دانشجويان دانشگاه كاملاً شناخته شده بود. دايي پس از سوار شدن به تاكسي ، به بانك تجارت رفت و با جديت بيشتري فوتبال حرفه اي را دنبال كرد.

-درست است كه دايي خيلي دير در فوتبال به سطح ملي رسيد. فكر مي كنم او اولين بار ورزش ملي را وقتي 22 يا 23 ساله بود تجربه كرد. البته گرچه دير به سطح ملي رسيد اما ركوردي از خود برجاي گذاشت كه اكثر بازيكنان نتوانستند ايجاد كنند.

-دايي با استعداد بود ، اما سوابق او به خاطر استعداد نيست ، بلكه به خاطر آرزوهايي است كه او واقعاً خرج كرده است. بگذاريد به شما بگويم هيچ كس به سختي عمو علي كار نكرده است. هيچكس به اندازه علي دايي حاضر نبود و هيچكس به اندازه قهرمان در ورزش نمي خواست برنده شود. به نظر من ، علي دايي نماد كسي است كه با تلاش ، اشتياق و انگيزه خود به خواسته خود رسيده است.

-خب ، او درست زندگي مي كرد. به همين دليل است كه او اكنون فردي موفق است و همه محافل فوتبال ما را به عنوان علي دايي مي شناسند. او به كشور ما افتخار مي كند و بسيار خوشحال است كه به هر حال مدتي در كنار علي دايي است.

-من خاطرات تلخ و شيرين زيادي دارم ، اما فكر مي كنم علي دايي يكي از هيجان انگيزترين شخصيت هاي ورزشي ما است ، فراتر از ورزش. كساني كه ايران را در همه دنيا به اين اندازه مشهور مي كنند واقعاً شايسته ستايش هستند.

-فكر مي كنم چهار يا پنج سال از شروع فوتبالش گذشته است و به خودش گفت توانايي انجام كارهاي مهم در دنياي فوتبال را دارد. در واقع ، وقتي تلاش ها ، اراده و انگيزه علي دايي را ديد ، مي خواست ركوردي ابدي به جا بگذارد.

-من اصلا قبول ندارم كه علي دايي فقط به تيم هاي ضعيف گل بزند. به نظر مي رسد كه رونالدو گل هاي زيادي مقابل تيم ضعيف به ثمر رسانده است. همچنين ليختن اشتاين ، مالت ، جزاير فارو و برخي ديگر از تيم هاي ضعيف وجود دارد. علي دايي تقريباً با همه تيم هاي بزرگ آسيا و تيم خوبي كه مقابل آنها بازي كرده گلزني كرده است. مهمترين نكته در مورد علي دايي “قوام” وي بود. به ياد دارم كه در آلمان هميشه در اواسط هفته ، وقتي مسابقه اي برگزار مي شد ، بلند شدم و به اردوي تيم ملي آمدم ، از جاده ها و هواپيماها خسته شدم و براي تيم ملي سخت بازي كردم. و انگيزه او با نگاهي به آمار گلزني خود در تيم ملي ، كمتر از كره جنوبي ، عربستان سعودي ، ژاپن ، مكزيك و تقريباً در هر تيم بزرگي كه مقابل آنها بازي كرده گلزني كرده است. بنابراين من اين فرضيه را قبول ندارم. همانطور كه گفتم ، آنچه مهم است تداوم است كه علي دايي طي سالهاي گذشته به ارمغان آورده است.

– توسط خودم؟ اهميتي نمي دهم ؛ تشبيه چيست؟ اگر بيشتر شكايت كنيد رياكاري است (مي خندد)!

-شرم آور است كه علي دايي در صحنه ملي دير بزرگ شد. اين بدان معناست كه اگر علي دايي در سن 16 يا 17 سالگي كشف شود ، قطعاً پرونده وي تا چند سال آينده دست نخورده باقي خواهد ماند.

-حالا ، اگر اشتباه نكنم ، فاصله عموي من و رونالدو فقط هفت گل است. به نظر من اگر ماجراهاي كرونا و به تعويق انداختن مسابقات يورو 2020 اتفاق نمي افتاد ، اين عنوان اكنون به رونالدو مي رسيد. طي يكي دو سال اخير ، با نزديك شدن رونالدو به دايي خود ، اتفاق جالبي افتاده است. از تعويق بازي هاي ملي و يورو 2020 به مصدوميت رونالدو. او ورزش ملي را از دست داد زيرا توسط زنبور عسل گزيده شد. يكي در دو بازي بسيار ساده تعداد بسيار كمي گل به ثمر رساند و در بعضي از بازي ها چيزي به ثمر نرساند. همه اين عوامل از نزديك با هم مرتبط بودند تا عنوان آقاي گورجهان در دست عمويش باقي بماند و رسانه هاي جهان در اين موضوع تحرك بيشتري داشته باشند. در طول يك سال گذشته ، رسانه هاي ورزشي مشهور جهان چيزهاي زيادي در مورد دايي من نوشتند. رونالدو عاشق شكستن ركوردها است. مطمئنم تا روزي كه اين ركورد را بشكند خوب نخواهد نشست. بعيد است او قبل از جام جهاني 2022 تيم ملي پرتغال را شكست دهد و فكر نمي كنم تا رسيدن به اين ركورد نااميد شود.

-من نزديك 38 تا 40 سال است كه فوتبال بازي مي كنم و قطعاً بهترين بازيكن تاريخ فوتبال مارادونا هستم. من اين را به خاطر شوخي با مرگ مارادونا نمي گويم و اكنون بسياري از افراد اين حرف را مي زنند. دليلي براي آن وجود دارد. مارادونا از هر نظر فوق العاده بود. شخصي كه به تنهايي بار تيم را به دوش مي كشد. كاريزماي فوق العاده و مهارت خارق العاده وي باعث شده تا او بتواند ناپل را به سطح فوتبال اروپا برساند. تيم ملي آرژانتين سالهاست كه در راس فوتبال قرار دارد و با بازيكناني كه حتي بهترين بازيكنان آن زمان نبودند ، جام جهاني را از آن خود كرد. فكر مي كنم مارادونا بهترين بازيكن تاريخ فوتبال بود. اما شرم آور است كه ما آن را به زودي از دست داديم.

-با مقايسه بازيكناني كه در زمان مارادونا با او بازي كردند با بازيكناني كه اكنون يا در گذشته با مسي بازي مي كردند ، مارادونا تيم را با بازيكناني مانند خورخه ولچاگا در آن زمان ، اما مانند ژاوي و اينيستا برنده شد. اين بازيكن با مسي بازي كرد ؛ بنابراين مارادونا خودش نتيجه را تغيير داد و به همين دليل بهترين بود. البته مسي تنها مسئله نيست. من قبلاً بازي هايي را از بازيكنان قديمي تر مثل پله و يوهان كرايف ديده ام. اما از نظر بسياري ، آنها مانند مارادونا نيستند و فكر نمي كنم بازيكناني مانند مارادونا ظهور كنند. شايد خيلي ها مارادونا تنها نباشند ، اما مارادونا را يك افسانه مي دانند. مانند شخصي كه تأثير ماندگاري از خود به جا گذاشت و تيم شهر را به تنهايي به چيزي هدايت كرد كه روياهاي مردم ناپل را تحقق بخشيد و پس از رفتن مارادونا هرگز تحقق پيدا نكرد. او تيمي را معرفي كرد كه در ايتاليا ، اين كشور و اروپا جايگاه ويژه اي ندارد. به طور خلاصه ، ما بازيكنان بزرگ زيادي را در طول تاريخ آورده ايم ، اما علاوه بر همه اين بازيكنان بزرگ ، بازيكنان بزرگ ديگري نيز بازي كرده اند. به عنوان مثال ، در مورد مارادونا كه آرژانتين را به بالاي فوتبال جهان رساند ، چنين نيست.

-خب مارادونا حاشيه هاي زيادي داشت. شايد همين حاشيه در جذابيت و جذابيت او نقش داشته باشد. به همين دليل است كه همه دنيا در از دست دادن چنين شخص بزرگي سوگ مي خورند. مشخص نيست كه آيا ساير ورزشكاران مي توانند در هنگام مرگ او كل جهان را متزلزل كنند ، در نتيجه كل فضاي اجتماعي و غير اجتماعي جهان را تحت تأثير قرار مي دهد. به هر حال مارادونا واقعي بود. من قبلاً از گوارديولا نقل كردم كه مارادونا هيچ ارتباطي با آنچه در زندگي اش بود ندارد ، مهم اين است كه او در زندگي ما بوده است.

-اگر مارادونا در حاشيه نبود ، فكر مي كنم شايد سال درخشان تري در فوتبال داشته باشد. اما ، همانطور كه گفتم ، اين مسائل جزئي جدايي ناپذير از زندگي او بود. البته فكر مي كنم او در فوتبالش بسيار تأثيرگذار بود. اما او چنان كاريزماتيك و بزرگي بود كه هيچ كس آن جنبه از زندگي او را جدي نمي گرفت و سعي مي كرد بيشتر در مورد توانايي هاي فني و كاريزماتيك او فكر كند. شايد همه ديگران بودند ، تا آنجا كه من مي دانم ، اتفاقات عجيب و غريب و حاشيه اي در زندگي او اتفاق مي افتاد ، او اين شهرت را پيدا نكرد ، اما مارادونا متفاوت بود. من واقعاً معتقدم كه ممكن است قرن ها طول بكشد تا بازيكن ديگري مانند مارادونا بيايد. فكر مي كنم دنياي فوتبال نبوغ خود را از دست داده است. هيچ كس ديگري نمي تواند به مارادونا بيايد.

انتهاي پيام